Η ΑΝΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (Α.Ι.Κ)
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, η αυτόνομη και ανεξάρτητη από κομματικούς μηχανισμούς συνδικαλιστική παράταξη, κατάφερε από την πρώτη της κάθοδο στις εκλογές να εκλέξει ένα μέλος στο ΔΣ του ΙΣΑ
Δημοσθένης Παπαμεθοδίου
Ιατρός Νευρολόγος
Μέλος Δ.Σ. Ι.Σ.Α.
για την Ανεξάρτητη Ιατρική Κίνηση Ομοιοπαθητικών και Νέων Ιατρών (Α.Ι.Κ)
«Αν η Ομοιοπαθητική είναι μία χίμαιρα ή μία ανάξια μέθοδος
θα καταρρεύσει από μόνη της. Αν όμως αντιπροσωπεύει μία πρόοδο
θα διαδοθεί ό,τι κι αν κάνουμε να τη σταματήσουμε…»
F.Guizot: Υπουργός Υγιεινής της Γαλλίας στα τέλη του 19ου αιώνα,
απαντώντας στους Ακαδημαϊκούς που του ζητούσαν
να απαγορεύσει την άσκηση της Ομοιοπαθητικής.
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, η αυτόνομη και ανεξάρτητη από κομματικούς μηχανισμούς συνδικαλιστική παράταξη, κατάφερε από την πρώτη της κάθοδο στις εκλογές να εκλέξει ένα μέλος στο ΔΣ του ΙΣΑ.
Με την εναλλαγή των εκπροσώπων της στο ΔΣ (βάσει του δημοκρατικού καταστατικού της), επιχειρεί και θα συνεχίσει να επιχειρεί την πλουραλιστική έκφραση των συνιστωσών της. Βασικός της στόχος είναι η προώθηση των δίκαιων αιτημάτων των ιατρών και ιδίως των νέων που αντιμετωπίζουν και τα περισσότερα προβλήματα και αποτελούν τον πιο «εύκολο» στόχο.
Χρειάζεται επαγρύπνηση και ετοιμότητα για δράση γιατί, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τις προθέσεις του Υπουργείου, ετοιμάζεται νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια περίθαλψη πολύ χειρότερο του περιβόητου Π.Δ 84/2001 που οδήγησε σε αδιέξοδο πολλούς νέους ιατρούς με τα κυκλώματα που εκμεταλλεύονται την ασάφειά του. Πρόθεση είναι να μπορούν χωρίς κανένα περιορισμό άσχετοι με το θέμα επιχειρηματίες να δημιουργούν ιατρικές εταιρίες και να απαγορευτεί η λειτουργία ιδιωτικών ιατρείων σε περιοχές αμιγούς κατοικίας ώστε να θυσιαστούν οι νέοι, αρχικά και με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης, ιατροί στα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων στο χώρο της οικοδομής και της υγείας.
Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ έδωσε φωνή στους νέους ιατρούς αλλά και στους εναλλακτικούς (φυτοθεραπευτές και ομοιοπαθητικούς) και συντέλεσε στην ανατροπή της αρνητικής για την Ομοιοπαθητική απόφασης προηγούμενου ΔΣ. Η απόφαση αυτή δημιούργησε θέμα «αξιοπιστίας» σε πολλά μέλη του ΙΣΑ και τελικά στον ίδιο τον ΙΣΑ που φαινόταν να εθελοτυφλεί για κάτι που αφορά τη Δημόσια Υγεία. Γιατί άλλο είναι να συμφωνείς ή να διαφωνείς με μία θεραπευτική μέθοδο αναγνωρισμένη από την Παγκόσμιο Οργάνωση Υγείας και πολλά κράτη της ΕΕ και όλου του κόσμου και τελείως διαφορετικό να αφήνεις την εφαρμογή της σε μη-ιατρούς, δηλαδή να στέλνεις ασθενείς στα χέρια ανθρώπων χωρίς ιατρική εκπαίδευση που παριστάνουν τους ιατρούς!! Μπορεί, βέβαια, να βολεύει κάποιους αυτή η κατάσταση γιατί, όπως είναι αναμενόμενο, οδηγεί σε εκφυλισμό της συγκεκριμένης θεραπευτικής. Είναι απαράδεκτο όμως να γίνεται αυτό στην πλάτη ασθενών και σε βάρος της Δημόσιας Υγείας.
Ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα του θέματος προέβη στην εξής ανακοίνωση τον Απρίλιο του 2006:
«Σας έχουμε πολλές φορές ενημερώσει ότι ο βελονισμός και η Ομοιοπαθητική θεωρούνται από το κράτος ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ και πρέπει να γίνονται ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΙΑΤΡΟΥΣ (στη δικαιοδοσία του Ι.Σ.Θ. από μέλη του μόνον) και βέβαια εφόσον έχουν κάνει εκπαίδευση για αυτό και το αποδεικνύουν.
ΚΑΘΕ ΜΗ ΓΙΑΤΡΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ».
Η παρουσία στο ΔΣ ιατρών που εφαρμόζουν την ομοιοπαθητική είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία επιτροπής για την ομοιοπαθητική από τον ΙΣΑ που δεν κατέληξε σε κάποιο πόρισμα για ευνόητους και άλλους λόγους.
Με αφορμή τη δημοσίευση του ΦΕΚ για το μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Ομοιοπαθητική από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου άνοιξε και πάλι το θέμα της προαναφερθείσας θεραπευτικής στις συνεδριάσεις του ΙΣΑ όπου αναιρέθηκε η αρνητική απόφαση για την Ομοιοπαθητική προηγούμενου ΔΣ και ζητήθηκε να ανοίξει ο διάλογος με όλους τους φορείς με αντικείμενο τη διευθέτηση του θέματος της αναγνώρισής της ως επίσημης ειδικότητας στην Ελλάδα. Για να ανοίξει όμως ο διάλογος, πρέπει όλες οι πλευρές να είναι όσο το δυνατό πιο πολύ ενημερωμένες για αυτή τη θεραπευτική.
Δυστυχώς, ακόμα και στην πλειοψηφία των μελών του ΔΣ (που καλούνται να πάρουν αποφάσεις) υπάρχει άγνοια όχι μόνο για το τι είναι Ομοιοπαθητική αλλά και για το τι ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και παγκοσμίως.
Θέλοντας να συνεισφέρουμε σε μία πρώτη και πολύ συνοπτική ενημέρωση του ιατρικού κόσμου θα αναφερθούμε σε γενικά θέματα αυτής της θεραπευτικής μεθόδου.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Οι ρίζες της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής μπορούν να ανιχνευτούν στην Ελληνική Αρχαιότητα, αλλά συγκροτήθηκε σε Ιατρικό Σύστημα με νόμους και αρχές πριν 200 χρόνια από τον Γερμανό Καθηγητή Ιατρικής Χημείας Σαμουήλ Χάνεμαν ο οποίος εισήγαγε στη Θεραπευτική το Νόμο των Ομοίων.
«Τα Όμοια τοις Ομοίοις εισίν ιάματα» είναι ο θεμελιώδης λίθος της Ομοιοπαθητικής που πρώτος διατύπωσε ο Ιπποκράτης.
Σύμφωνα με την Ομοιοπαθητική, κάθε σύμπτωμα ή σύνολο συμπτωμάτων δεν είναι αυτή η ίδια η ασθένεια, αλλά το αποτέλεσμα της βιολογικής κινητοποίησης που αποσκοπεί στη διατήρηση της ισορροπίας του οργανισμού (ομοιόσταση). Τα συμπτώματα, αποτελούν έτσι την δυναμική έκφραση των αμυντικών μηχανισμών του ανθρώπινου οργανισμού.
Στις ασθένειες, οξείες ή χρόνιες, μετά την επίδραση των νοσογόνων παραγόντων, διαταράσσεται η δυναμική ισορροπία του οργανισμού, με άμεση συνέπεια την έκφραση συμπτωμάτων στο σωματικό και στο ψυχικό – διανοητικό επίπεδο.
Η Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει κάθε οργανισμό εξατομικευμένα λαμβάνοντας δηλαδή υπόψιν όλες τις βιολογικές και ψυχοδιανοητικές ιδιαιτερότητες και κληρονομικές επιβαρύνσεις, θεραπευτικά δε παρεμβαίνει με τρόπο ολιστικό-συνολικό, και όχι επιμερισμένο σε κάποιο συγκεκριμένο όργανο ή σύστημα οργάνων – επιχειρώντας να θεραπεύσει τις βαθύτερες αιτίες που επέφεραν την εξασθένιση στον οργανισμό, ανεπάρκεια στην αποτελεσματικότητα του αμυντικού μηχανισμού και εμφάνιση νοσηρών καταστάσεων, το πράττει δε, με φυσικό, σύντομο, ασφαλή και μόνιμο τρόπο.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ
ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην Ομοιοπαθητική είναι περίπου 3.000.
Το μεγάλο ποσοστό τους (80-85%) είναι φυτικής προέλευσης και η πρώτη ύλη για την παρασκευή τους είναι το βάμμα (δηλαδή το αλκοολούχο εκχύλισμα) των βοτάνων από τα οποία προέρχονται.
Το υπόλοιπο 15% των ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι χημικής, ανόργανης ή ζωϊκής προέλευσης και η πρώτη ύλη για την παρασκευή τους απαιτείται να είναι πολύ μεγάλης καθαρότητας.
Η νομοθεσία, οι κανόνες GMP (goodmanufacturepractice) και η ομοιοπαθητική φαρμακοποιία καθοδηγούν με ακρίβεια στην οργάνωση του ομοιοπαθητικού εργαστηρίου και στις διαδικασίες παρασκευής και ελέγχου του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Η διάθεση και η κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στην Ελλάδα διέπεται από την κοινοτική οδηγία ΟΔ/92/73/ΕΟΚ της 22ας Σεπτεμβρίου 1992 και την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας από 1/1/1994 που ακολούθησε, με θέσπιση νομοθετικών διατάξεων για τα ομοιοπαθητικά φαρμακευτικά προϊόντα.
Ορίζονται όλες οι συνθήκες για την παραγωγή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ανάλογες με της υπόλοιπης φαρμακευτικής βιομηχανίας, τον έλεγχο αυτών και την κυκλοφορία τους.
Ανάλογες διατάξεις ισχύουν και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιλαμβάνονται στη Γαλλική και Γερμανική Φαρμακοποιία. Η υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκή Φαρμακοποιία, που σκοπό έχει την σύνθεση, συμπλήρωση και στη συνέχεια αντικατάσταση όλων των φαρμακοποιιών των χωρών μελών, έχει ήδη δημοσιεύσει μεταξύ των άλλων 60 μονογραφίες που αφορούν αποκλειστικά ομοιοπαθητικά φάρμακα.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει «κλείσει τα μάτια της» στη ραγδαία τα τελευταία χρόνια ανάπτυξη και εξάπλωση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Ειδικότερα:
Α.Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του στις 29/5/1997 ζητά μεταξύ των άλλων, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: να εγκαινιάσει διαδικασία αναγνώρισης της ομοιοπαθητικής ιατρικής και, προς το σκοπό αυτό, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ενθάρρυνση της σύστασης κατάλληλων επιτροπών, να εκπονήσει ενδελεχή μελέτη σχετικά με τον αβλαβή χαρακτήρα, την αποτελεσματικότητα, το πεδίο εφαρμογής και το συμπληρωματικό ή εναλλακτικό χαρακτήρα κάθε κλάδου μη συμβατικής ιατρικής και να εξασφαλισθεί η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών των ασκούντων τη μη συμβατική ιατρική.
Β.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε αναφορά της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που παρουσιάστηκε στις 14/7/1997 τονίζει ότι:“κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30-40 ετών, η Ομοιοπαθητική έχει ευνοηθεί από την αυξανόμενη ζήτηση εκ μέρους των ιατρών και του κοινού στην πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών και ότι οι τρεις στους τέσσερις Ευρωπαίους γνωρίζουν την Ομοιοπαθητική και από αυτούς, το 29% τη χρησιμοποιούν στην φροντίδα της υγείας τους ”.
Γ.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκδώσει δύο ντιρεκτίβες σε σχέση με τη διάθεση και κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Δ. Το Συμβούλιο της Ευρώπης σε ψήφισμά του (Doc. 8435, 11/6/1999) για τη μη συμβατική ιατρική μεταξύ των άλλων καλεί τα κράτη μέλη του καθώς και τους ιατρικούς συλλόγους να ενισχύσουν την επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ιατρικής καθώς και να ενθαρρύνουν την εισαγωγή της σε νοσοκομεία.
Ενώ σε άλλο σημείο τονίζει ότι «κατάλληλα μαθήματα πρέπει να υπάρχουν στα Πανεπιστήμια ώστε να εκπαιδεύονται ανάλογα οι ιατροί σε κλάδους της μη συμβατικής ιατρικής».
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Ο επίσημα αναγνωρισμένος επιστημονικός, εκπαιδευτικός και συνδικαλιστικός φορέας στη χώρα μας είναι η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ) που ιδρύθηκε το 1971. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 400 μέλη της Εταιρείας (η οποία έχει μόνο ιατρούς) που εξασκούν την ομοιοπαθητική στα ιατρεία τους. Από τη μόνη (δυστυχώς) διαθέσιμη έρευνα που διενεργήθηκε προ δεκαετίας από το Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός προέκυψε ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 10% των κατοίκων του Λεκανοπεδίου έχει κάνει τουλάχιστον μία επίσκεψη σε ιατρό ομοιοπαθητικό. Να σημειωθεί ότι προ 10ετίας η ΕΕΟΙ είχε τα μισά μέλη από αυτά που έχει τώρα.
Στο τμήμα της Φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών διδάσκεται το μάθημα της Ομοιοπαθητικής Φαρμακοτεχνίας.
Κορύφωση μέχρι τώρα της εκπαιδευτικήςαναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής αποτελεί η δημοσίευση στο ΦΕΚ 1912 / τεύχος Β / 29-12-2006 της έγκρισης προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών (Π.Μ.Σ) στο ΠανεπιστήμιοΑιγαίου «για ιατρούς και οδοντιάτρους», διαρκείας 2 ετών, με τίτλο «ΟλιστικάΕναλλακτικάΘεραπευτικά Συστήματα – Κλασική Ομοιοπαθητική». Αυτό το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών θα διεξαχθεί σε συνεργασία με τηΔιεθνήΑκαδημία ΚλασικήςΟμοιοπαθητικήςΙατρικής και θα βασισθεί στη θεωρία του δασκάλου Γιώργου Βυθούλκα (βραβείο Right Livelihood Award από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, γνωστό ως Εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ).
Αντικείμενο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών είναι η δημιουργία, ολοκλήρωση και μετάδοση θεωρητικής και εφαρμοσμένης γνώσης στο διεπιστημονικό πεδίο των ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων και ειδικότερα στον χώρο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής καθώς και ο καθορισμός του ρόλου της στο χώρο της υγείας.
Βασικά στοιχεία του επιστημονικού αντικειμένου του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών είναι η ολιστική θεώρηση και κατ’ επέκταση η διεπιστημονικότητα. Συμπεριλαμβάνονται γνωστικές περιοχές όπως της Συστημικής Θεωρίας / Συστημικής Σκέψης, η Θεωρία των Πολύπλοκων Συστημάτων, Βιοσυστήματα, Βιοσημειολογία κτλ. Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν το εύρος του διεπιστημονικού πεδίου στο οποίο πρέπει να βασίζεται ένα ΠΜΣ ολιστικών Εναλλακτικών Θεραπευτικών Συστημάτων όπως η κλασική Ομοιοπαθητική και υποδεικνύουν την ανάγκη δημιουργίας του μέσα σε ένα καθαρά διεπιστημονικό χώρο ο οποίος διέπεται από τα παραπάνω γνωστικά αντικείμενα και του οποίου ο πυρήνας είναι η Ολιστικότητα της Συστημικής Προσέγγισης.
Θέση της ΑΙΚ και της ΕΕΟΙ είναι ότι τα ΠΜΣ που έχουν ιατρικό γνωστικό αντικείμενο πρέπει να απευθύνονται μόνο σε ιατρούς (όπως το ανώτερο).
Το συγκεκριμένο ΠΜΣ (και όλα τα ΠΜΣ που έχουν ιατρικό γνωστικό αντικείμενο) αποτελεί τίτλο γνώσης και δεν μπορεί να νοηθεί ως ειδικότητα. Είναι προφανές σε όποιον έχει εντρυφήσει στην Ομοιοπαθητική ότι η αναγνώρισή της ως ιατρική ειδικότητα ή υποειδικότητα θα προϋπέθετε τουλάχιστον 4 χρόνια εξειδίκευσης μετά την εξαετή προπτυχιακή εκπαίδευση.
Το ΠΜΣ αποτελεί το πρώτο βήμα για την οργάνωση της γνώσης στον χώρο της Κλασικής Ομοιοπαθητικής σε Ακαδημαϊκό επίπεδο στην Ελλάδα σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη θεσμοθέτηση του γνωστικού περιεχομένου της Κλασικής Ομοιοπαθητικής και των εφαρμογών της και για την καλύτερη μετεκπαίδευση των ιατρών σε αυτό το γνωστικό αντικείμενο σε διεθνές επίπεδο και σε συνεργασία με Ανώτατα Ιδρύματα της Ελλάδας και του Εξωτερικού.
Παρότι δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη στην πατρίδα μας (κάτι τουλάχιστον επικίνδυνο εφόσον αφορά τη δημόσια υγεία), ιατροί από πολλές χώρες του κόσμου (στις περισσότερες των οποίων έχει αναγνωριστεί) εμπιστεύονται τον παγκόσμια αναγνωρισμένο δάσκαλο Γ. Βυθούλκα και εκπαιδεύονται στη Διεθνή Ακαδημία Κλασικής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο.
Ιατρεία ομοιοπαθητικής λειτουργούν στα πλαίσια την Δημοτικών Ιατρείων Ρέντη και Κορυδαλλού και στο Ιατρείο Κεφαλαλγίας της Νευρολογικής Κλινικής του ΓΚ Νοσοκομείου«Γεννηματά».
Η ΕΕΟΙ είναι έτοιμη να προσφέρει όλη την εμπειρία και την τεχνογνωσία από την 35ετή εκπαίδευση που παρέχει (ακολουθώντας τα πρότυπα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Ομοιοπαθητική Ιατρική) στη διάθεση των Ιατρικών Σχολών για να δημιουργηθεί, αρχικά τουλάχιστον, κατ’ επιλογήν μάθημα στις έδρες της Φαρμακολογίας ή της Θεραπευτικής στα πλαίσια της προπτυχιακής ιατρικής εκπαίδευσης ή πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών με θέμα την ομοιοπαθητική.
Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Η ECH(Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική Ιατρική) περιλαμβάνει στους κόλπους της 43 Ιατρικές εταιρείες από 25 χώρες και η LMHI είναι ο παγκόσμιος σύλλογος των ιατρών ομοιοπαθητικής.
Η Ομοιοπαθητική έχει αναγνωριστεί επισήμως ως εναλλακτικό ιατρικό σύστημα ή ιατρική ειδικότητα σε χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής (Βραζιλία, Κολομβία, Ισημερινός, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Μεξικό, Χιλή), της Ασίας (Ινδία, Πακιστάν, Σρι Λάνκα) και της Ευρώπης: Μ. Βρετανία όπου έχει αναγνωριστεί ως εξειδίκευση της Γεν. Ιατρικής από το 1950 και υπάρχουν πέντε ομοιοπαθητικά γενικά νοσοκομεία ενταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, Ρουμανία-1981, Γεωργία-1990, Ρωσία-1995, Ουγγαρία-1997, Βέλγιο (ως πρόσθετη εξειδίκευση σε κάθε ειδικότητα) και Λιθουανία-1999, Πορτογαλία-2003, Βουλγαρία-2005. Το Βασιλικό Ομοιοπαθητικό Νοσοκομείο του Λονδίνου που έχει συμπληρώσει 157 χρόνια ζωής εντάχθηκε στα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του London University College. Επίσης ο διευθυντής του Dr. Peter Fisher ορίστηκε επίσημα ιατρός της Βασιλικής Οικογένειας.
Παράλληλα τα τελευταία χρόνια εισέρχεται σε όλο και περισσότερα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Υπάρχει θέση λέκτορα Ομοιοπαθητικής στο Παν. του Liverpool και στο αντίστοιχο της Wern (Ελβετία) έδρα εναλλακτικής ιατρικής συμπεριλαμβανομένης της Ομοιοπαθητικής. Σε όλα τα Πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας οι φοιτητές της Ιατρικής εξοικειώνονται με τις αρχές της Ομοιοπαθητικής, επίκειται η εισαγωγή του μαθήματος σε όλα τα Παν. του Βελγίου (ήδη διδάσκεται στο μεγαλύτερο της χώρας, το U.C.L) και το έχει προτείνει ο Ιατρικός Σύλλογος της Γαλλίας για τα Πανεπιστήμιά της. Σε αντίστοιχα της Αυστρίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και της Ολλανδίας διδάσκεται ως μάθημα επιλογής. Αρκετά Παν. της Γαλλίας (9), της Ισπανίας (5) και της Πολωνίας παρέχουν στους αποφοίτους των Ιατρικών Σχολών μετεκπαίδευση στην Ομοιοπαθητική, που οδηγεί στην απόκτηση πανεπιστημιακού διπλώματος.
Στις Αυστρία και Γερμανία οι επίσημοι ιατρικοί σύλλογοι απονέμουν κατόπιν εξετάσεων τον τίτλο του Ομοιοπαθητικού Ιατρού. Στην Ελβετία έχει αναγνωριστεί με τη συνεργασία του Ελβετικού Ιατρικού Συλλόγου (FMH) ως υποειδικότητα της Παθολογίας, της Παιδιατρικής και της Γενικής Ιατρικής. Σε Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Σερβία- Μαυροβούνιο οι αντίστοιχοι ιατρικοί σύλλογοι την έχουν αναγνωρίσει ως ιατρική θεραπευτική μέθοδο.
Σε Αυστρία(7), Ισπανία(2), Γαλλία(2), Γερμανία(5) και Ιταλία (όπου έχει αναγνωριστεί ως ιατρική πράξη δηλ. ότι πρέπει να ασκείται μόνο από ιατρούς) λειτουργούν ομοιοπαθητικά εξωτερικά ιατρεία σε γενικά νοσοκομεία.
Τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία Βελγίου, Γαλλίας, Γερμανίας και Λουξεμβούργου καλύπτουν τις δαπάνες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ενώ ιδιωτικές ασφαλιστικές σε Αυστρία, Γερμανία και Ολλανδία καλύπτουν και την αμοιβή του ιατρού.
Σε πρόσφατη έρευνα της Ευρ. Ένωσης καταμετρήθηκαν 100 εκ. επισκέψεις σε ένα χρόνο σε ομοιοπαθητικούς στην Ευρώπη ενώ στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκαν ετησίως 630εκ επισκέψεις ασθενών σε εναλλακτικούς ιατρούς (JAMA, 1998).
Το Εθνικό Κέντρο για τη Συμπληρωματική και Εναλλακτική Ιατρική των ΗΠΑ (NCCAM) που ανήκει στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, χρηματοδοτείται με το ποσόν των 120 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Οι πολιτείες Νεβάδα, Αριζόνα και Κονέκτικατ χορηγούν άδεια ασκήσεως της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Σε έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) το 2005 αναφέρεται ότι η δράση της ομοιοπαθητικής δεν εξηγείται με το φαινόμενο Placebo και συστήνει την περαιτέρω διερεύνηση της αποτελεσματικότητάς της στα χρόνια νοσήματα.
Το επιστημονικό υπόβαθρο της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής γίνεται όλο και πιο συχνά θέμα διαλέξεων σε συνέδρια, στρογγυλές τράπεζες, αναλύσεις σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, αλλά και καθημερινών συζητήσεων σε επίπεδο ανταλλαγής επιστημονικών απόψεων ανάμεσα σε ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων και ασθενείς. Μέχρι σήμερα πάνω από 300 κλινικές μελέτες για την Ομοιοπαθητική Ιατρική έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά, ενώ παράλληλα περίπου 3500 αναφορές υπάρχουν στην Ιατρική βιβλιοθήκη PubMed. Το γεγονός ότι περιοδικά όπως το “TheLancet” και το “BritishMedicalJournal” έχουν δημοσιεύσει θετικά άρθρα για την Ομοιοπαθητική Ιατρική, αντανακλά τον ορθό επιστημονικό προβληματισμό για ένα θεραπευτικό σύστημα που πληροίσαφώς τους όρους ένταξης στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία.
Η εισαγωγή της Ομοιοπαθητικής στην Ιατρική βιβλιογραφία βρίσκεται σε μετεφηβική ηλικία. Εκτός από τις λίγες μεταπολεμικές έγκυρες μελέτες που προηγήθηκαν, μόλις το 1986 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “TheLancet” η πρώτη έγκυρη διπλή τυφλή κλινική μελέτη σύγκρισης της δράσης της Ομοιοπαθητικής θεραπείας με εικονικό φάρμακο-placebo και αφορούσε τιςαλλεργικές εκδηλώσεις του αναπνευστικού. Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύτηκαν σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά αρκετές μελέτες και μετά-αναλύσεις. που απέδιδαν στην Ομοιοπαθητική σαφώς θετικά αποτελέσματα. Βασικός λόγος που δικαιολογεί τον σχετικά μικρό αριθμό μελετών είναι οι ιδιαιτερότητες της Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που περιλαμβάνει την εξαιρετική εξατομίκευση της θεραπείας ανάλογα με τη συμπτωματολογία του ασθενούς, ακόμα και ανάμεσα σε ασθενείς με την ίδια νόσο. Στην συνήθη μεθοδολογία της ιατρικής έρευνας γίνεται η σύγκριση της δράσης ενός θεραπευτικού σχήματος με την αντίστοιχη δράση ενός άλλου ή του εικονικού φάρμακο σε ομάδες ασθενών που έχουν μία συγκεκριμένη νόσο. Συνήθως τα μετρήσιμα αποτελέσματα είναι, είτε ή μείωση των συμπτωμάτων, είτε η αλλαγή κάποιας εργαστηριακής παραμέτρου. Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική η θεραπεία είναι εξατομικευμένη σε μεγάλο βαθμό. Τα αρτιότερα κλινικά αποτελέσματα ακολουθούν την χορήγηση ενός ομοιοπαθητικού φαρμακευτικού σκευάσματος, προσεκτικά επιλεγμένου, ανάμεσα σε τουλάχιστον τρεις χιλιάδες άλλα. Το «όμοιο» φάρμακο επιλέγεται με βάση την συμπτωματολογία και σημειολογία του ασθενούς σε σωματικό και ψυχοδιανοητικό επίπεδο και όχι μόνο με βάση τη νόσο. Ένα απλό παράδειγμα: Για την θεραπεία είκοσι ασθενών με ημικρανία μπορεί να χρειαστούν από δώδεκα έως και είκοσι διαφορετικά φάρμακα, ένα για τον κάθε ασθενή, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες των συμπτωμάτων του. Μία άλλη παράμετρος που είναι σημαντική στην Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι η ολιστικότητατης θεραπείας και ο νόμος της κατεύθυνσης της θεραπείας. Ο ασθενής βιώνει μία αρχικήθεραπευτική επιδείνωση, των σωματικών του συμπτωμάτων. Αυτή συχνά, είναι και η ασφαλιστική δικλείδα της θεραπείας που μόλις άρχισε και η οποία ξεκινά θεραπεύοντας πρώτα τα συμπτώματα του ασθενούςσε διανοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι αυτή η δράση είναι αντίστροφη από την καταγεγραμμένη δράση του placebo, αφού σε αυτήν δεν υπάρχει αρχική επιδείνωση που να ακολουθείται από μακροχρόνια θεραπεία, αλλά αρχική βελτίωσηπου ακολουθείται από σύντομη υποτροπή. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι ο σχεδιασμός ιατρικών μελετών που να αναδεικνύουν την αληθή θεραπευτική δράση των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι δύσκολος, αλλά εφικτός με τις απαραίτητες τροποποιήσεις στα ιατρικάπρωτόκολλα που αφορούν την Ομοιοπαθητική. Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη διεξαγωγής αυστηρών κλινικών μελετών στις οποίες να τηρούνται τόσο η μεθοδολογία της έρευνας της Ιατρικής επιστήμης, όσο και η νομολογία της Ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. Βιβλιογραφία κλινικών μελετών, μετα-αναλύσεών τους και μελετών βασικής έρευνας είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου.
Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για οικονομικά συμφέροντα στην εξάπλωση της Ομοιοπαθητικής, αγνοώντας πως το κόστος της θεραπείας στην ομοιοπαθητική είναι πολύ μικρότερο των χημικών φαρμάκων.
Κάποιοι άλλοι εθελοτυφλούν μιλώντας για φαινόμενα placeboόταν τα καλύτερα αποτελέσματα της Ομοιοπαθητικής παρατηρούνται σε βρέφη και νήπια.
Κάποιοι κολάζουν την Ομοιοπαθητική για τις λίγες εργασίες που έχουν δημοσιευθεί, αγνοώντας ότι οι περισσότερες στην Ακαδημαϊκή Ιατρική χρηματοδοτούνται από γίγαντες όπως είναι οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες (άλλο μεγάλο θέμα είναι προς τα πού κατευθύνουν συνολικά την Ιατρική) και ότι ακόμα και στη Μ. Βρετανία λιγότερο από το 1% των δημόσιων δαπανών για την έρευνα στην υγεία έχουν κατάληξη την ομοιοπαθητική.
Κάποιοι την απορρίπτουν εκ προοιμίου λόγω μη εξακρίβωσης, εισέτι, του μηχανισμού δράσης της, παραβλέποντας πχ ότι το πραγματικά θαυματουργό σαλικυλικό οξύ συνταγογραφόταν επιτυχώς για δεκαετίες πριν αποκαλυφθεί ο τρόπος δράσης του.
Κάποιοι, τέλος, ξεχνούν ότι όλοι ιατροί είμαστε και ενδιαφερόμαστε για το καλό του ασθενή. Άλλωστε η εξάσκηση της Ομοιοπαθητικής δεν προσφέρεται για πλουτισμό όπως συμβαίνει με άλλες ειδικότητες.
Πιστεύουμε ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να επανέλθουμε στο μεγάλο αυτό θέμα ώστε να ενημερωθούν πληρέστερα οι συνάδελφοι που δε γνωρίζουν την Ομοιοπαθητική και ενδιαφέρονται για τη σωστή και χωρίς προκατάληψη αντιμετώπιση αυτής της θεραπευτικής μεθόδου.
Έως τότε η ΕΕΟΙ σάς προσκαλεί στο 14ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που διοργανώνει στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Πλανητάριο) στις 30/11-2/12/2007.