Αλλεργίες και ομοιοπαθητική
Οι αλλεργίες αποτελούν ένα εποχιακό φαινόμενο που εμφανίζονται συνήθως την άνοιξη και κυρίως τον Μάιο. Πολλοί ασθενείς όμως, ενώ εμφάνιζαν αρχικά την αλλεργία τους μόνον Απρίλιο ή Μάιο, με την πάροδο του χρόνου υποφέρουν όλο και μεγαλύτερο χρόνο, φθάνοντας πολλές φορές να καλύπτουν το χρονικό διάστημα Φεβρουαρίου εως και Ιουνίου, δηλαδή σχεδόν τον μισό χρόνο του έτους, με φαινόμενα αλλεργικά. Η αλλεργία μπορεί να εμφανίζεται μόνον στο δέρμα και να μην έχει εποχιακή κατανομή μπορεί να εντοπίζεται στα μάτια με τις επιπεφυκίτιδες, μπορεί να αφορά το ανώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές ρινίτιδες, φαριγγίτιδες και τέλος να παρουσιάζεται στο κατώτερο αναπνευστικό με τις αλλεργικές βροχίτιδες και το αλλεργικό άσθμα, που είναι και η δυσκολότερη κατάσταση.
Σύμφωνα με στοιχεία της ευρωπαϊκής ένωσης το 2000, το ποσοστό των αλλεργιών ανήλθε στο 25% του πληθυσμού δηλαδή ένας στους τέσσερις ευρωπαίους, κατά την άνοιξη, παρουσιάζει κάποια μορφή αλλεργίας.
Η ομοιοπαθητική έχει πολύ καλά αποτελέσματα στις αλλεργίες, ειδικά όμως σε εκείνες που εμφανίσθηκαν πρόσφατα. Οσο περισσότερα χρόνια υποφέρει ο αλλεργικός, όσο πιο εσωτερικά και βαθειά έχει κατεβεί η αλλεργία του (πνεύμονες κλπ.) όσο περισσότερα φάρμακα χρησιμοποιεί και ειδικά κορτιζονούχα, τόσο δυσκολότερη γίνεται η θεραπεία του.
Καλόν είναι ο αλλεργικός να ξεκινήσει την ομοιοπαθητική του αγωγή από τον χειμώνα, ώστε ήδη το αμυντικό του σύστημα να είναι πιο ισχυρό. Στην συνέχεια θα χρειασθεί κάθε άνοιξη να επισκέπτεται τον γιατρό του για να λάβει την ανάλογη θεραπεία με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα τα οποία ως γνωστόν προέρχονται από το φυτικό, ζωικό και ορυκτό βασίλειο, είναι αραιωμένα (γι αυτό δεν έχουν παρενέργειες) και δυναμοποιημένα (γι αυτό δρουν ενεργειακά) θεραπεύοντας όλο τον οργανισμό. Εδώ θα μπορούσε να τεθεί η εξής ερώτηση : γιατί ένας οργανισμός που επί 35 χρόνια ήταν υγιής ξαφνικά δεν ανέχεται την γύρη της ελιάς, ή το χνούδι από το πούπουλο, ή π.χ. το χάιδεμα μιας γάτας, όταν για 35 χρόνια δεν έχει κανένα πρόβλημα; Μήπως για κάποιους λόγους το αμυντικό του σύστημα έχει πέσει τόσο, ώστε η επαφή του με φυσικά ερεθίσματα να μην είναι πλέον δυνατή ;
Αυτός είναι ο λόγος που η ομοιοπαθητική δρα ενισχύοντας τον οργανισμό, ώστε το περιβάλλον να είναι και πάλι φυσικό και φιλικό απέναντί του.
Συνήθως οι ομοιοπαθητικές θεραπείες θα χρειασθούν 2-5 χρόνια (κατά την περίοδο της άνοιξης) μέχρι να γίνει τελείως καλά ο ασθενής. Αυτό που παρατηρείται όμως είναι ότι κάθε χρόνο η αλλεργία του ασθενούς είναι πιο ελαφριά, διαρκεί όλο και μικρότερο χρονικό διάστημα, δεν χρειάζεται κορτιζόνη, παρά μόνον κάποια ήπια αντισταμινικά μερικές φορές, μέχρι να απαλλαγεί πλήρως από το χρόνιο πρόβλημά του.
Η μεγάλη δυσκολία της ομοιοπαθητικής είναι ότι κάθε οργανισμός αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση, που χρειάζεται ένα και μόνον φάρμακο για να βοηθήσει τον συγκεκριμένο ασθενή, να του ανεβάσει το επίπεδο υγείας και να τον απαλλάξει τελικά από την αλλεργία.
Για να γίνει αυτό κατανοητό θα αναφέρουμε μερικά από τα δεκάδες φάρμακα που χορηγούνται στην ομοιοπαθητική για τις αλλεργίες και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια μικρή διαφορετική διαγνωστική αυτών των φαρμάκων.
·Euphrasia . Eίναι ένα φάρμακο που ενδείκνυται κυρίως σε επιπεφυκίτιδες, όπου τα μάτια είναι κόκκινα, τα βλέφαρα πρησμένα, υπάρχουν πολλά δάκρυα που τσούζουν, καταρροή από την μύτη σαν νερό και αίσθημα σαν να υπάρχει άμμος μέσα στα μάτια.
·Allium cepa. Κυρίως σε ρινίτιδες, με πολλά φτερνίσματα, δάκρυα, καταρροή καυστική σαν να έχει έλθει ο άρρωστος σε επαφή με κρεμμύδι. Νοιώθει ζέστη στο κεφάλι, ενώ το σώμα του είναι κρύο και καλυτερεύει όταν περπατά έξω στην δροσιά.
·Sabadilla. Χορηγείται σε ρινίτιδες όπου υπάρχουν συνεχή, απανωτά φτερνίσματα σαν κανονιοβολισμοί. Η μύτη καίει, τα ρουθούνια είναι κόκκινα και γδαρμένα. Το συνάχι καλυτερεύει από την εισπνοή ζεστού αέρα. Το άτομο αυτό έχει τόση ευαισθησία στην γύρη που ακόμη και όταν σκεφτεί τα λουλούδια, αρχίζει να φτερνίζεται.
·Kali Bihromicum. Σε ρινίτιδες που εναλλάσσονται με αρθριτικά προβλήματα. Το ποσόν της καταρροής είναι υπερβολικό και συχνά είναι σαν σπάγκος, ελαστικό και γλοιώδες, συνήθως κίτρίνου χρώματος και ινώδες σαν κλωστή, που μπορεί να τεντωθεί κάποιες φορές και μέχρι το πάτωμα.
·Sticta. Σε ρινίτιδες, όπου κυριαρχεί το μπούκωμα. Τα ρουθούνια είναι φραγμένα τελείως υπάρχει ξηρότητα στους βλενογόνους και ο ασθενής ενώ φυσά συνεχώς την μύτη του, δεν βγάζει τίποτα από τα ρουθούνια. Το μόνο που παρουσιάζει είναι ξηρές κρούστες, ειδικά το απόγευμα και το βράδυ.
·Antimonium tartaricum. Σε άσθματα με έντονο βράσιμο, αλλά πολύ λίγη απόχρεμψη. Η αναπνοή είναι κοντή και δύσκολη, το πρόσωπο χλωμό, ο ασθενής είναι νευρικός, έχει αηδία για το φαγητό, δεν θέλει να πιει νερό και καλυτερεύει αν βγάλει έστω και 1-2 πτύελα.
· Araliaracemosa. Σε άσθμα με δυνατό βήχα και ‘νιαούρισμα’ στην αναπνοή. Χειροτερεύει μετά τον πρώτο ύπνο. Η απόχρεμψη είναι ζεστή και αλμυρή. Σπασμωδικός βήχας που ξυπνά τον ασθενή μετά από ένα σύντομο ύπνο, γύρω στα μεσάνυχτα.
· Arsenicum album. Σε έντονη δύσπνοια κυρίως 1-2 π.μ. Το πρόσωπο είναι κυανωτικό και καλύπτεται με κρύο ιδρώτα. Χειροτερεύει με τον κρύο αέρα, ενώ καλυτερεύει καθιστός. Είναι πολύ ανήσυχος, υπερκινητικός, έχει δίψα για μικρές ποσότητες νερού, έχει τρομερό άγχος και έντονο φόβο θανάτου.
·Blattaorientalis. Σε αλλεργικές βρογχίτιδες ή σε εμφύσημα που χειροτερεύουν την νύχτα και αναγκάζουν τον ασθενή να σηκωθεί. Τα πτύελα είναι άφθονα και πυώδη. Προκαλείται ή χειροτερεύει από την υγρασία και ειδικά την μούχλα των παλαιών σπιτιών, και των κλειστών, υπόγειων χώρων.
·Bryonia. Εδώ η αναπνοή είναι δύσκολη, γρήγορη και ο ασθενής χειροτερεύει με την παραμικρή κίνηση. Επιθυμεί να αναπνεύσει βαθειά, αλλά είναι αδύνατον να εκτείνει τους πνεύμονες, διότι αμέσως ξεκινά βήχας που τον εξαντλεί. Κάθε αναπνοή, όπως και κάθε βήχας προκαλούν τρομερό πόνο σαν να σχίζεται το στήθος. Θέλει να παραμένει μόνος, ήσυχος, ακίνητος και να πίνει άφθονο νερό.
·Carbo vegetabilis. Εδώ το άσθμα συνοδεύεται με έντονο πρήξιμο στην κοιλιά. Εχει πολλά ρεψίματα, αλλά δεν ανακουφίζεται. Είναι κάτωχρος με μπλε χείλη, παγωμένο πρόσωπο και κρύα αναπνοή. Καλυτερεύει το καλοκαίρι και ενώ κρυώνει, θέλει συνεχώς να του κάνουν αέρα στο πρόσωπο με μια βεντάλια. Είναι αδύναμος έτοιμος να λιποθυμήσει και φαίνεται σαν ετοιμοθάνατος.
·Drosera. Σε άσθμα με ιστορικό φυματίωσης του ιδίου ή της οικογενείας του. Χαρακτηριστικός είναι η ξηρός υλαικώδης βήχας σαν του κοκκύτη, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα.
·Ipecacuana. Εμφανίζεται έντονη δύσπνοια, σφύριγμα στην αναπνοή, βάρος στο στήθος και άγχος. Ενδείκνυται κυρίως σε παιδιά που κάνουν πολύ εύκολα εμετό με τον παραμικρό βήχα.
·Natrium sulfuricum. Δύσπνοια περίπου στις 4-5 π.μ. σε άτομα σοβαρά, μελαγχολικά, μερικές φορές και με τάση αυτοκτονίας, που χειροτερεύουν στον ζεστό και υγρό καιρό ενώ καλυτερεύουν μετά την κένωση.
·Kali carbonicum. Εδώ οι ώρες επιδείνωσης είναι 2-4 π.μ. Ο ασθενής είναι αδύνατον να ξαπλώσει και καλυτερεύει καθιστός και σκυφτός προς τα εμπρός, κρατώντας το κεφάλι με τα χέρια του επάνω στο τραπέζι.
·Pulsatilla. Δύσπνοια που χειροτερεύει πολύ με την ζέστη, ενώ καλυτερεύει περπατώντας αργά στον καθαρό και δροσερό αέρα. Ενδείκνυται σε άτομα υπερευαίσθητα, ευσυγκίνητα, ντροπαλά που εύκολα κοκκινίζουν ή παθαίνουν έξαψη.
Αυτή ήταν μια μικρή περιγραφή συμπτωμάτων από τα δεκάδες φάρμακα που μπορεί να θεραπεύσουν την αλλεργία. Το δύσκολο έργο του ομοιοπαθητικού γιατρού είναι να επιλέξει αυτό που ενδείκνυται για τον συγκεκριμένο ασθενή. Αυτά είναι και ο λόγος που ο ομοιοπαθητικός γιατρός για να έχει πολλά και καλά αποτελέσματα, πρέπει να είναι βαθύς γνώστης αυτής της ήπιας, αλλά ουσιαστικής και ολιστικής θεραπευτικής του 21ου αιώνα.
Καίτη Αντωνίου – Κεδηκγιάννη Ιατρός