Συνέντευξη με τον FREDERIK SCHROYENS


 

 

Κατά τη διάρκεια του 15ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον επίσημο προσκεκλημένο του συνεδρίου FrederikSchrojensυπό μορφή συνέντευξης. Τις ερωτήσεις έθεσαν οι Παπαμεθοδίου Δημοσθένης, Λέντζα Βιβέτα και Φωτιάδης Βασίλης.

Παπ.: Πώς σκεφτήκατε ότι υπάρχει η ανάγκη για ένα νέο Repertoryκαι πώς από εκεί προχωρήσατε στη δημιουργία του Radar; Πώς τέθηκε η ιδέα για τη χρήση των υπολογιστών στην ομοιοπαθητική;

Schroy.: Αρχικά, ήμουν πεπεισμένος ότι δεν υπήρχε καμία αναγκαιότητα για τη χρησιμοποίηση των υπολογιστών. Στην πραγματικότητα είχα κάποιους φίλους, οι οποίοι έβαζαν τα συμπτώματα μιας περίπτωσης στο λογισμικό του υπολογιστή, προσπαθώντας να καταλήξουν σε σωστό φάρμακο.Εκείνοι πίστευαν πως υπάρχει αυτή η ανάγκη, ενώ εγώ όχι. Ήτανόμως φίλοι, 2-3 διαφορετικές ομάδες. Έτσι λοιπόν, ήμουν σε επαφή μαζί τους. Ζήτησαν την άποψή μου, γιατί εκείνη την στιγμή ήμουν πρόεδρος της μεγαλύτερης σχολής του Βελγίου και τους απάντησα ότι καείς δεν το χρειάζεται αυτό. Τι άλλαξε όμως την επιφυλακτικότητά μου;Κάποια στιγμή επέστρεψαν και μου έδειξαν ότι μπορούσαν να κάνουν repertorising. Στον κεντρικό υπολογιστή του πανεπιστημίου, έβαλαν 4 συμπτώματα, και μετά από 40 λεπτά ο υπολογιστής κατέληξε στο φάρμακο!

Παπ.:  Μόνο 40 λεπτά;

Schroy.: Ναι, ναι! Στην έκτη φορά, ήμασταν απολύτως σίγουροι. Αυτό ήταν είπαν! Θα γράψουμε το πρόγραμμα από την αρχή.

Λέντζα: Πότε έγινε αυτό;

Schroy.: Το 1983 μου φαίνεται. Έπειτα ήρθαν πάλι, έκαναν αναζήτηση και τότε ήταν 20 λεπτά, ήταν σχεδόν για γέλια, όπως γελάτε και εσείς τώρα! Μια μέρα με πλησίασε ένα άλλο άτομο της ομάδας και μου είπε ότι τώρα θα βάλει το πρόγραμμα στον υπολογιστή του και ότι δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή του πανεπιστήμιου. Μου είπε ότι θα μπορούσε να έρχεται στο σπίτι μου και του απάντησα ναι γιατί όχι. Έτσι λοιπόν μου έδειξε ότι έβαλαν το πρόγραμμα σε έναν υπολογιστή και μπορούσε να κάνει αναζήτηση στα 3 με 4 λεπτά. Τότε συνειδητοποίησα: ″Χριστέ μου,αν μπορούν να πάνε από τα 40 λεπτά στα 20 και μετά στα 3 λεπτά καισυνεχίζουν με αυτό το ρυθμό, τότε θα έρθει μια μέρα που πλέον θα το κάνουν στον ίδιο χρόνο που κάνω για να ανοίξω ένα βιβλίο!″. Και φυσικά αν μπορούν να κάνουν repertorizing, μπορούν να κάνουν και πολλά άλλα πράγματα. Με αυτά τα δεδομένα μέσα σε ένα βράδυ άλλαξα τον τρόπο σκέψης μου.  Μπορεί οι υπολογιστές να μην χρησιμοποιούνταν στην ομοιοπαθητική, αλλά είναι οπουδήποτε αλλού πχ στις τράπεζες, στη δημοσιογραφία, στις φυσικές επιστήμες και κατάλαβα ότι θα έρθει μια μέρα που ίσως να τους χρειαστούμε σαν εργαλείο. Στην αρχή γελούσα και νόμιζα ότι ήταν κάτι άχρηστο και σε μια μέρα άλλαξα γνώμη και έγινα και εγώ μέλος της ομάδας που δούλευε στο πανεπιστήμιο και από τότε συνεχίζω να αναπτύσσω αυτή την ιδέα.

Παπ. : Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποια είναι τα κριτήρια για να κάνει κανείς μια νέα καταχώρηση στις ρουμπρίκες του Synthesis; Είναι αυστηρά τα κριτήρια ή είναι εύκολο για κάποιον που φιλοδοξεί να δει το όνομά του γραμμένο δίπλα στους μεγάλους συγγραφείς του Synthesis;

Schroy.: Τα κριτήρια και είναι και δεν είναι αυστηρά. Το είχα πει από την αρχή και μπορείτε να το δείτε και στο πρόλογο της πρώτης έκδοσης του Synthesis 5. Ζήτησα από όλους να είναι πολύ προσεκτικοί περιορίζοντας τις φιλοδοξίες τους και εξήγησα τα κριτήρια κατά την δική μου άποψη, κάτι που θα κάνω και αύριο (στην ομιλία μου στο συνέδριο). Παρόλα αυτά δεν είναι έργο ενός προσώπου μόνο αλλά πολλών μαζί, με πολλές γνώμες, και…

Στην αρχή ήμασταν 2-3 ομοιοπαθητικοί. Έτσιλοιπόν αν λέγαμε ότι είμαστε πολύ αυστηροί στις ιδέες μας δεν θα ακολουθούσαν πολλοί από την ομοιοπαθητική κοινότητα. Από την αρχή η δική μου προσπάθεια ήταν να κρατήσω τους ανθρώπους ενωμένους, στην ίδια βάρκα, πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να κάνουμε και κάποιους συμβιβασμούς. Πολλοί από τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο πρόγραμμα έχουν ίσως διαφορετικές απόψεις και ίσως λιγότερο αυστηρά κριτήρια και φυσικά γνωρίζω ότι αυτή η διαφορετικότητα έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ′ ότι ορίζαμε εμείς στην αρχή. Υπάρχουν συμπτώματα και νέα φάρμακα που προστέθηκαν στο Synthesisμε τρόπο υπερβάλλοντα. Από το Synthesis9.0, αλλάξαμε πάλι την πολιτική μας γιατί  αν πηγαίνεις προς μια κατεύθυνση που βλέπεις ότι οδηγεί σε λάθη, αλλάζεις κατεύθυνση. Ζητήσαμε από τους συνεργάτες ότι αν θέλουν να εισάγουν νέα συμπτώματα θα πρέπει να μιλήσουν πρώτα με εμάς πριν τα προσθέσουν. Διαπιστώσαμε πχ ότι κάποιο σύμπτωμα μοιάζει πολύ με ένα παλιότερο σύμπτωμα και ζητούσαμε να μας υποδείξουν ποια είναι η διαφορά τους; Κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά και πως δεν χρειάζεται να προστεθεί νέο σύμπτωμα. Η εμπειρία μας δείχνει ότι το 75% των νέων συμπτωμάτων που παρουσιάζονται από τους συνεργάτες δεν έχουν καμία διαφορά και τελικά δεν τα βάζουμε. Αλλάξαμε την πολιτική μας για να είμαστε πιο αυστηροί και γνωρίζω πως υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και το κάνουμε στη νέα έκδοση. Βλέπετε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι να αλλάζει κανείς κατεύθυνση, πώς να προσαρμόζεται. Εξακολουθώ να πιστεύω πως το Synthesisδεν πρέπει να είναι ένα εργαλείο για μία ελίτ, από ανθρώπους δηλαδή που πιστεύουν το ίδιο πράγμα, αλλά να διέπεται από πλαστικότητα και να είναι ένα εργαλείο αν όχι για όλους, τουλάχιστον για τους περισσότερους ομοιοπαθητικούς.

Παπ.: Ποιος ήταν ο λόγος για την δημιουργία του EssentialSynthesis;

Schroy.: Στην αρχική φάση ανάπτυξης του Synthesisείχαμε αποφασίσει να είμαστε πιο φιλελεύθεροι, να έχουμε πιο πολλές προσθήκες, γιατί πολλοί ομοιοπαθητικοί ζητούν και πιέζουν να έχουμε περισσότερες προσθήκες. Από την άλλη, πολλοί λένε ότι υπάρχουν πολλά νέα φάρμακα, που ειδικά για τους μαθητές δεν έχουν καμία χρησιμότητα και αντίθετα προκαλούν σύγχυση. Αποφασίσαμε λοιπόν να εκδώσουμε το Synthesis ειδικά για τους μαθητές, που είναι το EssentialSynthesis και όπως φαίνεται και από το όνομά του παρέχει μόνο τις ουσιαστικές πληροφορίες. Είμαι πολύ χαρούμενος που το προχωρήσαμε, γιατί πρωτοκυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2007 και μέσα 3-4 μήνες είχε κιόλας εξαντληθεί. Έπρεπε να το ανατυπώσουμε γιατί πολλά σχολεία μάς είπαν ότι ναι, αυτό είναι το βιβλίο που θέλουμε για τους μαθητές, όχι αυτό με τα νέα φάρμακα που ακόμα δεν έχουν την πλήρη υποστήριξη των περισσοτέρων γιατρών.

Παπ.: Όσων αφορά τις αποδείξεις- provings για τα νέα φάρμακα. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτές;

Schroy.:  Δεν περιλαμβάνονται στο EssentialSynthesis αλλά αν κάποιοι θέλουν και επιμένουν σε πληροφορίες σχετικές με τα νέα φάρμακα μπορούν να επεκτείνουν τον τρόπο παρουσίασης (repertoryview) στον υπολογιστή τους ώστε να εμφανίζονται.

Παπ.: Θα ήθελα να μάθω την γνώμη σας σχετικά με τους κανόνες που πρέπει να διέπουν τη σωστή απόδειξη ενός νέου φαρμάκου.

Schroy.:  Η απάντησή μου μπορεί να θεωρηθεί εκτός θέματος, είναι όμως μια πολύ καλή απάντηση. Θα πρέπει να πω πως για μένα το σημαντικό είναι να προσδιορίζουμε την πηγή των πληροφοριών. Με την προσδιορισμό εννοώ ότι αν έχουμε μια απόδειξη πχ για το  Aur-m, οι πληροφορίες που περιέχονται στο φάρμακο πρέπει να ξεκαθαρίζεται ότι προέρχονται από μια απόδειξη κατά τρόπο κλασικό ή από άλλου είδους proving. Όταν η απόδειξη για το Aur-mπροέρχεται από άλλη πηγή πρέπει να χαρακτηρίσουμε την πληροφορία και να πούμε ότι πρόκειται για απόδειξη πχ διαλογισμού (meditationproving). Δεν πρέπει να βάζουμε όλα τα provingκάτω από το ίδιο επίπεδο. Έτσι οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίσουν ποιες πληροφορίες θέλουν να δουν (είτε αυτές μόνο που προέρχονται από κλασικά provingείτε να προσθέσουν τις πληροφορίες από άλλου είδους proving). Η θέση που παίρνω είναι η θέση ενός δημιουργού εργαλείων. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα βιολί αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει εκείνο αν θα παίξει Puccini, jazzή rock. Πρέπει να είμαστε απλώς βέβαιοι ότι το βιολί μπορεί να παίξει όλα αυτά τα είδη μουσικής και να είναι ξεκάθαρο αυτό.

Φωτ.: Πιστεύετε ότι το Synthesisχρειάζεται κάποιες αλλαγές στις ρουμπρίκες του, ώστε η ορολογία να είναι περισσότερο ιατρική και να υπάρχει καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των γιατρών;

Schroy.: Γνωρίζετε ότι στο Synthesis 7 ή 8 νομίζω έχουμε δημιουργήσει έννοιες σύμφωνα με τις κλασικές ιατρικές γραμμές; Αυτό σημαίνει ότι 200 ονόματα ασθενειών όπως γλαύκωμα, στηθάγχη συνδέονται με αυτές τις έννοιες ασθενειών στις οποίες έχουμε βάλει τις ρουμπρίκες. Το γνωρίζατε αυτό;

Λεντζα : Δεν ήταν τόσο εύκολο για μένα να το χρησιμοποιήσω. Για παράδειγμα γνωρίζω ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση, δεν χρειάζεται να μου το πουν.

Schroy.: Υπάρχει όμως ρουμπρίκα με το όνομα «σκλήρυνση κατά πλάκας» έτσι δεν είναι; Μπορούμε να κάνουμε και περισσότερες ρουμπρίκες τέτοιου είδους.

Παπ.: Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο είναι καλό γιατί η σκλήρυνση κατά πλάκας ως παράδειγμα μπορεί να έχει 100 διαφορετικά συμπτώματα.

Schroy.: Αν θέλετε να δώσετε ένα άλλο όνομα στην ασθένεια, είναι η ίδια ιδέα. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε μια ρουμπρίκα με ένα όνομα ασθένειας και να την βάλουμε σε αυτή την περιοχή. Αν αυτό βέβαια βοηθά κάποιους ανθρώπους μπορούμε να το κάνουμε, από την άλλη όμως ξέρετε η κλασική ιδέα λέει ότι το όνομα της ασθένειας είναι το τελευταίο και λιγότερο σημαντικό επιχείρημα στην επιλογή του φαρμάκου.

Παπ.: Μπορούμε να κάνουμε την ερώτηση με διαφορετικό τρόπο…Μπορούμε να κάνουμε την ορολογία του Synthesis περισσότερο ταυτόσημη με την ιατρική ορολογία χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να προσθέσουμε τη νοσολογία;

Schoy.: Θα δώσω ένα παράδειγμα για να δω αν σας κατάλαβα. Το κλασικό παράδειγμα είναι ότι στο repertory δεν υπάρχει η κατάθλιψη (depression) με την κοινή χρήση της λέξης  ξέρουμε ότι πρέπει να ψάξουμε στον όρο θλίψη(sadness). Έτσι μας ζητούν πολλοί να αλλάξουμε τον όρο θλίψη σε κατάθλιψη. Αυτό δεν προσπαθείτε να μου πείτε; Είμαι ενήμερος για το πρόβλημα και μάλιστα έχουμε ξεκινήσει από το 2006 να επαναπρογραμματίζουμε από την αρχή τα προγράμματά μας. Μια από τις βασικές ιδέες είναι ότι αντί να έχουμε ένα πρόγραμμα για το Repertory, ένα πρόγραμμα για το MateriaMedica κτλ. θα έχουμε ένα πρόγραμμα που θα διαχειρίζεται τις πληροφορίες γύρω από την ομοιοπαθητική και με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε ολοκληρώσει μια νέα ασφαλή δομή των πληροφοριών. Θα σας δώσω και ένα παράδειγμα, σχετικό με την ερώτηση σας. Στο Repertoryο χρήστης ή ο δάσκαλος μπορεί να αποφασίσει να αλλάξει την δομή του Synthesis. Για παράδειγμα, αν πείτε ότι αύριο θέλω να δω τον όρο «κατάθλιψη» αντί του όρου «θλίψη», μπορείτε να το αλλάξετε και να εμφανίζεται έτσι στην οθόνη σας. Κάποιος άλλος μπορεί να κάνει μια άλλη αλλαγή. Η τεχνολογία λοιπόν καλείται να υπηρετήσει το ίδιο όραμα που σας είπα και στην αρχή, το να είμαστε ενωμένοι. Αν εσύ αλλάξεις την «θλίψη» σε «κατάθλιψη» ο σύνδεσμος-linkθα είναι ακόμα εκεί. Αν κάποιος πει ότι θέλει να αλλάξει τον όρο «θλίψη» με τον όρο «μελαγχολία» ή οτιδήποτε άλλο, ο σύνδεσμος θα υπάρχει ακόμα. Είτε κάποιος δουλεύει με τον ένα όρο είτε κάποιος άλλος με το δεύτερο, και οι δύο θα είναι στην ίδια ρούμπρικα, θα δουλεύουν με την ίδια βασική δομή. Φτιάξαμε λοιπόν μία ευελιξία στο επίπεδο του αυτόνομου χρήστη, μένοντας όμως όλοι οι χρήστες ενωμένοι. Μπορώ να σας δώσω και ένα άλλο πιο δυνατό παράδειγμα. Πολλοί λένε ότι το κεφάλαιο Mindείναι πολύ δύσκολο για να βρουν συμπτώματα. Θα ήθελαν να έχουν 5 κεφάλαια, ένα το οποίο να μιλά για το άγχος, τον φόβο, το θυμό και την έγνοια…

Παπ.: Σχετικά με συναισθήματα δηλαδή…

Schroy.: Ναι. Ένα άλλο κεφάλαιο το οποίο να μιλά για την κοινωνική συμπεριφορά, τις επιθυμίες κτλ. έτσι λοιπόν θέλουν 5 κεφάλαια αντί του ενός. Εάν αυτή η σχολή αποφασίσει ότι θέλει να χωρίσει το κυρίως κεφάλαιο σε 5 μικρότερα, είναι κάτι που μπορεί να το κάνει και επομένως στην οθόνη θα βλέπουν “mind / social” “mind/ fears” “mind/ intellectual” κλπ

Παπ.: “Mind/ delusions”

Schroy.: Ναι φυσικά μπορεί να υπάρξει κεφάλαιο “minddelusions” αν το θέλετε. Πάντα όμως θα ανατρέχετε στην βασική δομή του Synthesis και θα υπάρχει στο ίδιο μέρος.

Παπ.: Θα είναι λοιπόν πιο ευέλικτο, πιο «επικοινωνιακό».

Schroy.: Ναι, για όλους.

Παπ.: Πάντα είχα μία απορία για τα expertsystems. Πόσα συμπτώματα μπορούμε να βάλουμε σε ένα τέτοιο σύστημα ώστε να δουλεύει σωστά;

Λέντζα: Πώς μπορούμε να το χειριστούμε ώστε να δουλεύει σωστά; Γνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον 4 συμπτώματα για να δουλέψει. Το θέμα είναι μέχρι πόσα;

Schroy.: Σε μια οξεία κατάσταση δεν υπάρχει καμία αναγκαιότητα να είναι πάνω 4, 6, 8 έως 10. Σε μία χρόνια περίπτωση κατά μέσο όρο και απ′ ότι βλέπω από αρκετούς άλλους γιατρούς, από 10 μέχρι 20 συμπτώματα.

Παπ.: Πιστεύετε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μέχρι 20 ρουμπρίκες.

Schroy.: Ενιαίες ρουμπρίκες γιατί ξέρετε πολλές μπορούν και να συνδυαστούν μεταξύ τους. Γενικά, κατά την προσωπική μου άποψη, έχω δει εκατοντάδες περιστατικά με τον Γ. Βυθούλκα τόσα χρόνια τώρα και κατά μέσο όρο, πιστεύω ανάμεσα σε 10 και 20 ρουμπρίκες για χρόνιες περιπτώσεις. Και κάτι ακόμα σχετικά με τα expertsystems. Υπάρχουν κάποιες εξηγήσεις σχετικά με το πώς πρέπει να χρησιμοποιείται ή όχι. Κάποια μηνύματα εμφανίζονται στην οθόνη, υπάρχει όμως ένα σημείο που θα ήθελα να τονίσω. Μερικοί λένε ότι το expertsystemδεν δίνει κάποια καλή πρόταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις το πρόβλημα είναι ένα και μόνο. Τα πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι βάζουν πανομοιότυπα συμπτώματα και τα προσθέτουν ως ξεχωριστές ρουμπρίκες.

Παπ.: Πρέπει να συνδυάζουν…

Schroy.: Πρέπει να συνδυάζουν και να συλλογίζονται. Θα δώσω ένα κλασικό παράδειγμα. Ένας ασθενής λέει ότι θέλει πατάτες, δεν του αρέσει το αλάτι, του αρέσει το ψάρι και όχι το κρέας κτλ. έχει μια ολόκληρη λίστα φαγητών, επιθυμιών, ποτών. Όλα αυτά δεν είναι καλές πληροφορίες για ένα expertsystem. Πρέπει να συλλογιστείτε και να ερευνήσετε την ένταση. Γιατί πολλοί λένε ότι μου αρέσει πολύ αυτό και αυτό και αυτό και δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα γιατί τους αρέσουν όλα. Σύμπτωμα είναι όταν ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα, όταν είναι πάνω από το κανονικό. Πρέπει λοιπόν να ερευνήσετε αν υπάρχει κάποια επιθυμία, χειροτέρευση κτλ. που ξεχωρίζει, που είναι πραγματικά δυνατή. Μπορείτε να βάλετε αυτά που ξεχωρίζουν, αλλά όχι 4, 5, 6 επιθυμίες φαγητών και ποτών. Οι άνθρωποι μετά ρίχνουν το φταίξιμο στο expertsystem, ενώ στην ουσία πάσχει η διαδικασία καταγραφής και ανάλυσης του περιστατικού.

Παπ.: Αυτή ήταν και η πρώτη σας συμβουλή όταν σας είδα πριν από 4 χρόνια.

Schroy.: Ναι και πρέπει να το επαναλαμβάνω ξανά και ξανά και ξανά, γιατί  οι άνθρωποι λένε ότι δεν δουλεύει το expertsystem, ότι πάντα βγάζει ένα λάθος φάρμακο ή ένα φάρμακο που δεν βγάζει νόημα ή 2-3 φάρμακα. Οχτώ με εννέα στις 10 από αυτές τις περιπτώσεις οφείλονται σε τέτοια λάθη.

Παπ.: Μπορείτε να μας δώσετε την εμπειρία σας, με λίγα λόγια, σχετικά με τις νέες ιδέες γύρω από την ομοιοπαθητική; Υπάρχουν πολλές νέες θεωρίες στο ομοιοπαθητική και βλέπουμε ότι ένας ακόμα μεγάλος συγγραφέας βγάζει κάτι καινούργιο στην ομοιοπαθητική. Τι πιστεύετε για αυτό; Ξέρω ότι η ερώτηση που κάνω είναι μεγάλη, ίσως να μπορείτε να μας δώσετε κάποιες νύξεις.

Schroy.: Ναι, υπάρχει μια έκρηξη νέων ιδεών και νέων πειραμάτων και διαπιστώνω ότι όλο αυτό επεκτείνεται όλο και πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια. Ξεκινώντας την απάντησή μου, θεωρώ ότι πολλές από αυτές τις ιδέες δεν είναι συμβατές με την ομοιοπαθητική. Θα έλεγα ότι είναι απλώς μια αναβίωση παλιών θεωριών όπως το δόγμα των υπογραφών, κάτι το

οποίο υπάρχει και αναφέρεται από την εποχή που ο Hahnemannανακάλυπτε την ομοιοπαθητική και λέει ότι η ομοιοπαθητική είναι ένας ακριβής τρόπος να μάθεις γιατί χρησιμοποιείς ένα φάρμακοβάσειτουdoctrine of signatures. Θα σας δώσω και ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι μου φαίνεται ότι χρειάζεσαι ζωικής προέλευσης φάρμακο, γιατί παρατήρησα από τα λεγόμενα σου ότι θέλεις να σκοτώσεις τους ανθρώπους που δεν συμφωνούν μαζί σου. Αυτό είναι μια συμπεριφορά των ζώων. Αν ψάξουμε στα βιβλία, στη Materia Medica, στο Repertoryκτλ. στο σύμπτωμα «επιθυμία να σκοτώνει» βλέπουμε να περιλαμβάνεται ένα ορυκτής προέλευσης φάρμακο όπως το HeparSulphur και ένα φυτικής όπως ο Hyoscyamus, τα οποία έχουν την επιθυμία αυτή. Ποια είναι λοιπόν η χρησιμότητα του επιχειρήματος αυτού; Επειδή έχει την επιθυμία να σκοτώνει συμπεραίνουν ότι χρειάζεται ζωϊκό φάρμακο. Κάτι τέτοιο αγνοεί όλη την ομοιοπαθητική γνώση και την εμπειρία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκεται στα βιβλία. Πιστεύω ότι αυτές οι θέσεις σχετίζονται με το γεγονός ότι κάποιες από αυτές τις θεωρίες δεν χρησιμοποιούν το Repertory, δεν χρησιμοποιούν τη MateriaMedica, ή φτιάχνουν μία νέα MateriaMedica. Για αυτό πιστεύω ότι κάποιες από αυτές τις προσεγγίσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν ομοιοπαθητικές.

Παπ.: Ίσως η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι η ομοιοπαθητική είναι τόσο δύσκολη και κάποιος μπορεί εύκολα να παρασυρθεί ψάχνοντας ένα συντομότερο τρόπο για να συνταγογράψει ένα φάρμακο.

Schroy.: Ναι και μάλιστα έχει προβλεφθεί από τον Hahnemann, με την εικόνα των ψημένων περιστεριών που πετούν προς το στόμα1. Την θυμάστε αυτή την αναφορά από το Organon;

Παπ.: Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τη συνέντευξη που μας δώσατε και εκ μέρους της ΕΕΟΙ για τη συμμετοχή σας στο συνέδριο.

1:Επεξήγηση:Ιδιωματική έκφραση της κεντρικής Ευρώπης που χρησιμοποιεί ο Hahnemannστην υποσημείωση της παραγράφου 149. Εννοεί ότι δεν υπάρχει όφελος- επιτυχία χωρίς σημαντική προσπάθεια εκ μέρους του γιατρού.

Μετάφραση: Ηρώ Κοροβέση Επιμέλεια: Δημοσθένης Παπαμεθοδίου